پس از اینکه چند وقت پیش خبری در روزنامه چاپ شد که هیات دولت مصوبه ای گذرانده بود که 98 شرکت را بعلت دریافت تسهیلات کلان از شبکه بانکی آنها را محروم کرده بود و درخواست شده بود تا راه حل دیگری برای آن یافت شود.

هفته پیش نامه ای از معاونت بانکی وزیر اقتصاد رسید که در جلسه ای برای بررسی این موضوع شرکت کنیم. زمانی که با 20 دقیق تاخیر با طبقه پنجم وزارت خونه رسیدم عکس وزرای قبلی وزرات اقتصاد بالای سر در سالن جلسه جلب نظر می کرد.ایستادم و نگاهی انداختم آخرینش دانش جعفری بود که همین چند هفته پیش از کار برکنار شده بود.

وارد که شدم گوش تا گوش نشسته بودند. آقائی که بعدا" فهمیدم مدیر عامل شرکت فولاد لرستان است اعتراض داشت که  تا حال یک ریال وام از هیچ بانکی نگرفته است ولی نامش در این لیست است.

مدیر عامل شرکت شیرین عسل گفت من  برای سرمایه در گردش تا حال تسهیلات گرفته ایم و هیچ قسطی را با تاخیر نپرداخته ایم.

مدیر عامل شرکت سیمان دشتستان معترض بود که کسانی که این لیست را تهیه کرده اند تفاوت شرکتهای در حال بهره برداری و شرکتهای در ساخت را نمی دانستند و همه را در یک مجموعه دیده اند.

صندلی معاون وزیر خالی بود و شخصی دیگر که نامش را نمی دانستم وقتی دید اعتراضات بالا گرفت اعلام کرد که الان ما دنبال پیدا کردن راه حلی برای حل مشکلات این مصوبه هستیم.

آقائی گفت این جلسه را باید بل از این مصوبه می گذاشتید. شما می گوئید این مصوبه به بانکها ابلاغ نشده است اما هیچ بانکی بخاطر این خبر به ما وام نمی دهد و می گوید اسم شرکت شما در این لیست است.

وقتی اعتراضات بالا گرفت آقای مسئول درخواست که از هر صنف یک نماینده مشخص شود تا بجای بحث با 98 شرکت با نمایندگان هر صنف صحبت شود.

از جلسه اومدم بیرون، از اینکه وقتم را تلف کرده بودم بسیار متاسف بودم.