شبهای قدر

هر سال تو شبهای قدر یکی از دعاها اینست که "خدایا ، این ماه رمضان را آخرین ماه رمضان عمر ما قرارمده ". خوب امسال هم خداوند توفیق داد که زنده بمانیم و ماه رمضانی دیگر و شبهای قدر دیگری را نیز ببینیم. تا همین جا هم شاکریم.

شبهای احیا را دوست دارم ، هم بخاطر حس معنوی شان و هم بخاطر این که حواسمان پرت می شود ، هر کس می رود سراغ خودش و می رود تا خاکی توی سرش بریزد .دیگر کسی به دیگران کاری ندارد و اگر سراغ کسی هم برود از سر « نیاز دعا»ست ، نه «پیله کردن». آدمائی که تمام سال خدا را در دلشان پنهان کرد بودند ، به این فکر می کنند چقدر در حق او  کم لطفی کرده اند. اما با این وجود خدا همه را خواهد بخشید ، خودش این را گفته است. صدبار اگر توبه شکستی باز آ.

اصلا همین که هی توبه بشکنی و مجددا توبه کنی ، گر چه ناپسند است ولی  حداقلش آن است که این ارتباط برقرار است .مطمئنم یه جائی این اتصال دائمی خواهد شد ، بندگی خداوند آنست که همه چیز را از او بخواهیم .

تو شبهای احیاء و شب زنده داریها ، از خدا بخواهیم که توفیق دهد ، فارغ از تمام ناملایمات زندگی ، دلمان را صاف کنیم  ، اشکی بریزیم و دعا بکنیم ، دعا برای همه ، همه کسانی که از ما التماس دعا داشته اند و نداشته اند. دعا در حق دوستان و حتی دشمنان ، دعا برای پدر و مادر و دعائی کنیم آنگونه که این آخرین ماه رمضان عمرمان است و دعا کنیم که خدا فرصت دیدار ماه مبارک دیگری را نیز به ما عطا نماید.

آمین