چند شب قبل از خیابان جمالزاده رد می شدم.در آن تاریکی شب دیدم یک نفر کیسه به دست در کنار جوی آب خیابان حرکت می کند و هر از گاهی خم شده و چیزی را از توی جوی آب برمی دارد .خوب که دقت کردم دیدم لیوانهای یکبار مصرفی را که مردم استفاده کرده و آنجا رها کرده اند را جمع می کند.
ظروف یکبار مصرف که در ابتدا در جهت پیشگیری از انتقال بیماری و بهداشتی نمودن عرضه خوراکی ها ظهور پیدا کرد اکنون به یک معضل بزرگ تبدیل شده است.
در واقع اینها دیگر ظروف چندبار مصرف هستند. زمانی عده ای تکه پاره پلاستیکها را جمع و با آن کیسه زباله ، دمپائی و آفتابه تهیه می کردند .اما امروز عده ای از خدا بی خبر همین مواد را مجددا به ظروف تبدیل نموده و وارد بازار می کنند. خوب که دقت کنیم وجود ذرات خارجی دربدنه آنها بخوبی قابل مشاهده است.
گفته می شود ، ظروفی که رنگ سفید مات دارند ازهمین مواد تهیه شده اند و صرفا باید از ظروفی استفاده کرد که شفاف باشند . همچنین از این ظروف جهت خوراکی های داغ مانند چای نباید استفاده کرد.که متاسفانه بسیار رواج یافته است.
از دید محیط زیستی و بازیافت شدن مواد پلاستیکی کاری نداریم ، جان مردم است که بی ارزش است .حالا توقع داریم وبا تو مملکت گسترش نیابد. خودمان به خودمان رحم نمی کنیم .عده ای سود جو با جان مردم بازی می کنند.
بعدازاینکه هشدار اپیدمی وبا داده شد و گویا عده ای هم با اعلام آن مخالف بودند چون آگاهی را حق مردم نمی دانند. توزیع یخ ممنوع شد. نمی دانم نحوه جابجائی این یخ ها را دیده اید ؟
در یک سفری یک روز با اتوبوس به کاشان رفتم و برگشتم ، حسابی خسته شده بودم و بسیار هم تشنه ، شاگرد اتوبوس مرتب پارچ آب را به میان مسافران می آورد و لیوانهایشان را پر می کرد .هر چه کردم نتوانستم از آن آب بخورم.چون خودم دیده بودم چگونه یخهارا روی کف خیابان سر می دهند وتازه اگر همت کنند با ریختن کمی آب آنرا شستشو داده و داخل ظرف آب می اندازند . آیا واقعا تمام آن آلوده گیهای کف خیابان پاک می شود؟
حال که اپیدمی وبا شایع شده ، مثل خیلی از موارد تا یک چیزی به بحران کشیده نشود راه حلی برای آن پیدا نمی شود به فکر بهداشت مردم افتاده اند.می دانم پس از گذشت فصل تابستان دوباره به همان وضع سابق بر می گردد.
چند سال قبل اعلام شد سبزی های تهران با آب فاضلاب آبیاری می شوند و آلوده هستند .رادیو و تلویزیون کارشناسان مختلف آوردند ، میزگرد و کنفرانسهای بسیار برگزار شد.در انتها هیچ نتیجه ای حاصل نشد . چون برای حل آن نیاز به تاسیسات تصفیه خانه بود ، بودجه می خواست و پول هم که به جان آدم بسته است.
حالا اداره بهداشت گفته تا دو ماه سبزی نخورید .نگفتند بعد از دو ماه چکار باید کرد.سال دیگر چه خواهد شد.
استادی به شاگردانش می گوید :" چون بید خم شو و چون بلوط مقاومت کن".
به نظر شماعلت اینکه لاستیکهای اتومبیل ، تا این درجه فشار را تحمل کرده و بالا و پائین می پرد چیست؟
در آغاز کارخانه های سازنده می کوشیدند لاستیکهائی بسازند که در مقابل تکان های شدید جاده مقاومت کنند ولی به زودی فهمیدند که اشتباه می کنند زیرا لاستیکهای آنها در مدت کوتاهی خردوتکه تکه شدند.
سپس همین لاستیکهای بادی ساخته شدند که فشار و تکان دست اندازهای جاده ناهموار را در خود جذب می کرد.ماهم در زندگی بهتر است مانند لاستیک بادی باشیم .ممکن است به خود بگوئید نپذیرفتن فشار ناهمواری های جاده زندگی چه عواقبی برای ما در بر خواهد داشت؟
جوابش خیلی آسان است.نتیجه ای جز کشمکش های درونی ، نگرانی ، هیجان ، تقلا و عصبی شدن از زندگی نخواهید برد.
یک پیشه ور آمریکائی می گوید :چون نتایج نگرانی را دیده ام ، اگر تمام ثروتم هم از دست برود هرگز نگران نمی شوم آن چه را که بتوانم انجام می دهم و بقیه را به خدا می سپارم.
هنری فورد می گوید : وقتی نتوانم با حوادث کنار بیایم ، آن را به حال خود می گذارم تا خودش حل شو