سرویس بهداشتی

بر اساس آمارهای موجود اعلام شده که 70هزار امامزاده در سطح کشور وجود دارد. یعنی برای هر هزار نفر یک امامزاده . قرار است ساختمان آنها مرمت و برای آنها ضریح نقره کاری و طلاکوب ساخته شود.

از طرفی گفته شد هشت هزار مدرسه در کشور فاقد سرویس بهداشتی است.و گویا آموزش و پرورش بودجه لازم برای بهبود آن را ندارد.

وقتی خواندم که پریروز (19 نوامبر) روز جهانی توالت بود و به مناسبت این روز در دنیا ، فرهنگ استفاده از آن ارائه می گردد و نحوه استفاده از سرویسهای بهداشتی داخل و خارج از شهر را یادآور می شوند تا مردم در استفاده بهینه از آنها احساس مسئولیت کنند. با خودم گفتم حتی در این زمینه هم عقب مانده ایم.

در حالی که درکشورهای پیشرفته سرویسهای بهداشتی خود را آنچنان شیک و تمیز می سازند که آدم هوس می کند لحاف و تشکش را هم آنجاپهن کند تو کشور ما کثیف ترین بخش را به آن اختصاص می دهند .الان هم با گذشته سالیان سال خاطره توالتهای مسجد شاه در سرویسهای بهداشتی جدید هم تکرار می شود.

وارد یک سرویس به اصطلاح بهداشتی بین راهی تازه ساز شدیم . همراهم گفت اینجا چه بوی بدی می آید!! آقایی که مشغول وضو گرفتن بود برگشت و با صدای بلند گفت : پس می خواستی بوی خوش بیاید ؟! اومدی مستراح!!

در حسرت پیروزی

چهارسال پیش ،در مقدماتی جام جهانی ، آنجا که سرنوشت صعود ما به بازی با بحرین وابسته شده بود و اگر صعود می کردیم عربستان حذف می شد وقتی  .بازی را به بحرینی ها واگذار کردیم بحرینی ها با بی شرمی با پرچم عربستان ! دور افتخار زدند ودل ایرانی های بسیاری را با این کارشان شکستند .

چهار سال صبر کردیم و چهارشنبه شب در دیداربرگشت  پلی آف، بحرین که بازی رفت را با ترینیداد و توباگو مساوی کرده بود ، یک بر صفر شکست خورد و بحرینی ها در زمین خودشان همچون ترکیه از صعود به جام جهانی باز ماندند.دیدن اشک ناراحتی دیگران و شادی در ناراحتی دیگران پسندیده نیست ولی آنچه آنان چهار سال پیش کردند اینبار پس دادند و هیچکس رمق حرکت نداشت .

آنان به برکت رابطه های مالی و فردی توانستند در یک عمل غیر مترقبه دیدار شکست خورده اشان  با ازبکستان را تکرار کنند تا برنده بیرون بیایند ولی این بار نتوانستند از این مهلکه جان سالم بدر برند

البته داور گل بحرین را در آخرین دقایق بازی مردود اعلام کرد.حالا  هم بحرینی ها اعتراض کرده اند تا بلکه بتوانند بازی را تجدید کنند.امان از این رابطه بازی و پول نفت.

در دلها رسوخ باید کرد

کاردیروز حسین رضازاده باعث عکس العمل زیادی شده است.همه می پرسند چرا این کار را انجام داده است.

آیا با میل و رغبت خود این کار را کرده است؟ یا از او خواسته اند که این کار را بکند؟ چرا تو بازیهای المپیک آتن ، که توجه بیشتری به او بود این کار را نکرد؟

به نظر می آید هیچ یک از شبکه های ماهواره ای آنرا پوشش نداده اند.براستی چرا تو برخی جوامع می بایست عکس سران مملکت و یا مجسمه های آنان در جای جای آن در معرض دید قرار گیرد.

در آمریکا ، اروپا و دیگر کشورهای پیشرفته که حکومتها در آن مرتب در حال تغییر هستند بجز ایام انتخابات که لازمه آن می باشد در مابقی ایام شاهد چنین اتفاقی نخواهید بود.

در ایران خودمان در زمان انقلاب چه مجسمه هائی که سرنگون نشد و یا همین عراق ، دو سال پیش شاهد چنین صحنه هائی بود .گویا قرار نیست چنین رویدادهائی درس عبرت دیگران قرار گیرد.

حس دوست داشتن فعل امر نمی پذیرد.با بخشنامه نمی توان مردم را مجبور به دوست داشتن دیگران کرد.

باید در دلها رسوخ کرد نه در دیده ها.

نان بازو

حسین رضا زاده امروز توانست در مجموع دو ضرب ۲۶۴ کیلو گرم را بالای سر ببرد.او در یک ضرب با ۲۱۰کیلوگرم دوم شد .اما در دو ضرب نتوانست ۲۶۳ کیلو گرم که رکوردخود اوست را بالا ببرد و با همین به کار خود پایان داد.اما به هنگام توزیع مدالها به همراه پرچم ایران که معمول بعضی ورزشکاران هست یک قاب عکس هم به همراه داشت.از همان ابتدا ممعلوم بود که با زحمت آن را این دست و آن دست می کند.وقتی روی سکو قرار گرفت و پرچم را روی شانه هایش انداخت قاب عکس را بالای سر برد.جالب آنکه تلویزیون قطر اصلا روی آن زوم نکرد .خیلی کنجکاو شدم ببینم این عکس پرافتخار چه کسی است .بالاخره در انتها که تابلوی جوایز نقدی را به انها دادند که ۳۰۰۰ دلار هم به رضا زاده رسید توانستم  عکس رهبری و رضازاده را در کنارهم ببینم. ایده این کار از کدام ذهن خلاقی نشأت گرفته که در یک میدان ورزشی بین المللی ورزشکار برای سران مملکت خودش تبلیغ کند. اینگونه بهره برداری ها از اعتبار و ارزش یک قهرمان جهان بسیار زشت است.