چهار حالت زندگی مشترک

 بعد از ازدواج چهار حالت ممکن است پیش بیاید
حالت اول این است که زن تبدیل به کنیز و مرد تبدیل به آقا و سرور شود. به عبارتی، زن به اسارت مرد درمی‌آید. در این حالت زن خواسته شوهرش را مقدم بر خواسته خودش می‌داند و مرد نیز خواسته خودش را مقدم بر خواسته همسرش می‌داند.این شیوه زندگی نامطلوب است و خوشبختانه امروزه روبه تحدید است.
حالت دوم حالتی است که مرد تبدیل به غلام و زن تبدیل به خانم و سرور شود و در واقع، مرد به اسارت زن درآید. در این حالت مرد خواسته‌های همسرش را بر خواسته‌های خودش مقدم می‌شمارد و زن نیز خواسته‌های خودش را بر خواسته‌های شوهرش مقدم می‌شمارد. این حالت معمولا ً از چشم‌ها پوشیده مانده است و اکنون در جامعه روبه ترویج است .
حالت سوم این‌گونه است که مرد آقا باشد و زن خانم، یعنی مرد خواسته‌های خودش را بر خواسته‌های همسرش ارجح می‌داند و زن نیز خواسته‌های خودش را بر خواسته‌های شوهرش ارجح می‌داند و هرکدام در فردیت خودش غرق می‌شود.همان‌طور که سعدی می‌گوید: «ده درویش در گلیمی بخسبند ولی دو پادشاه در اقلیمی نگنجند.» شواهد و قرائن نشان می‌دهد که اکثر این موارد به جدایی و طلاق می‌انجامد که نمونه‌های آن در کشورهای غربی فراوان دیده می‌شود. افراد معتقد به این روش پنج بار، هفت بار یا بیشتر ازدواج و طلاق دارند. متأسفانه این حالت در جامعه ما نیز روبه افزایش است .
حالت چهارم که مطلوب است به این شکل است که زن تبدیل به کنیز و مرد تبدیل به غلام می‌شود. یعنی مرد خواسته همسرش را بر خواسته خود مقدم می‌شمارد و زن نیز خواسته شوهرش را بر خواسته خودش مقدم می‌شمارد. مرد خود را برای زنش و زن خود را برای شوهرش فدا می‌کند. یعنی عشق دوطرفه، یعنی هرکدام مدافع حقوق دیگری. یعنی مرد خود را غلام و همسرش را خانم و سرور می‌داند و زن نیز خود را کنیز و همسرش را آقا و سرور می‌داند.
این حالت در جامعة سنتی ایران بسیار دیده می‌شود. پیرمردها و پیرزن‌هایی را می‌بینیم که در سن 70،80 سالگی، بعد از 60،70 سال زندگی مشترک، همچنان عاشق و فدایی یکدیگرند. البته در جوامع غربی هم اگر زندگی‌های پایدار را بررسی کنیم می‌بینیم از این شیوه پیروی کرده‌اند.
      «مجله زنان»