جنگ

بیست و پنجمین سالگرد آغاز جنگ فرارسید. جنگی خانمان سوز که هشت سال تمام جوانب زندگی ایرانیان را تحت تاثیر خودش قرار داد.تقریبا کل بودجه مملکت صرف آن شد تا بلکه بتوان فتنه را از روی زمین محو کرد.عده ای آنرا نعمت دانستند اما آیا به راستی چنین بود؟ آیا جنگ نعمت است؟ یا این جنگ بخصوص نعمت بود؟ پس چرا بازماندگان آن که تن رنجورشان در گوشه ای از آسایشگاههای فراوان این مملکت توان حرکت ندارد چشم به راه مسئولی مانده اند تا به وضع خود و خانواده اشان رسیدگی کند؟ آن رزمنده که در کنج منزل اجاره ای اش بعلت شیمیائی بودن توان نفس کشیدن ندارد با داشتن همسر و سه فرزند با حقوق 80 هزار تومانی از بنیاد ثروتمند جانبازان، چگونه می تواند زندگی سر کند.

پس نعمت این جنگ نصیب چه کسانی شد؟

آنانی که جیب خودشان را از رزق و روزی مردم وبرکت بازار پر کردند تا بتوانند آن سرمایه هنگفت را امروز برای پیش برد اهداف انتخابات استفاده کنند.

آنها که آقازاده هایشان را حفظ کردند و با تمام شدن جنگ طرح خرید خدمت سربازی را برقرار کردند تا جانشان را نجات دهند.

واقعا از آن نسل جبهه رفته مخلص چه تعداد در عرصه باقی  مانده اند. آنانی که باقی ماندند اما جور دیگری فکر می کردند هم تکفیر شدند .آقاجری یادتان هست؟

اما امروز.

امروز هم می خواهیم تا پای جان از اهداف هسته ای خود دفاع کنیم .آری انرژی هسته حق ماست . این حق گرفتنی است .اما به چه قیمتی ؟ به قیمت تحریم این مملکت. 12 سال تحریم عراق را از پا درآورد. یک میلیون کودک مردند.آیا می توانیم بپذیریم که مردم نان و دارو نداشته باشند و کودکانشان بعلت نبود امکانات جلوی چشمشان از دست بروند که چی انرژی هسته داریم؟

و یا نه تمام اینها ژست و خوراک تبلیغات داخل کشور است.

چه کسی را گول می زنیم.رئیس جمهور پیروزمندانه ما از سفر نیویورک، می گوید "جو سازمان ملل به شدت به نفع ما بود" . واقعا که !!

و حالا هم عده ای تازه از راه رسیده گردن راست کنند که ملت مدیون ماست . بخوانید. پس چه شد ولی نعمت بودن مردم. اینها همه از نتایج سحر است 

---

تیم پاس دیشب خودکشی کرد.تا دقیقه 81 سه بر یک از العین امارات جلو بود و در فاصله 2 دقیقه 2 گل آماتوری خورد که آه از نهاد همه برآمد و از جمع جام باشگاههای آسیا حذف شد.

نصرتی در بازی رفت یک گل تو دروازه خود پاس زد و دیشب هم در بازی برگشت یک پنالتی تقدیم العین کرد و در دو گل دیگر هم در دفاع بد عمل کرد.با دیدن او یاد استاد اسدی می افتم.به راستی انگار این بچه نفرین شده است.

دو مطلب از یک حادثه ، ربوده شدن یک دختر چهارساله .ببینید تا چه میزان تفاوت بین این دو خبر  وجود دارد. لینک1 و 2