ورق برگشت

" ورق برگشت " این تیتر یک روزنامه اعتماد امروز است. اما جالبترین نکته روزنامه کیهان است.آن که دیروز تیتر زد" نفس اروپا به شمارش افتاده است" امروز به قلم مدیر مسئولش با کمال پر روئی نوشته که از قبل معلوم بود که نمی توان به روند رایزنی ها امید بست .یکی نیست بگوید که شما که تا دیروز از طرح رئیس جمهورتان در سازمان ملل و راهکار او در حل بحران هسته ای داد سخن می دادید. حالا از خروج از NPT می گوئید.

سرمقاله نویس کیهان می نویسد "دولت جمهوری اسلامی ایران باید بدون کمترین درنگ، بیانیه ای رسمی صادر کند و در آن ضمن ابراز مخالفت خود با این قطعنامه که یادآور معاهده استعماری ترکمنچای است، با صراحت اعلام کند که از پذیرش مفاد آن امتناع ورزیده و برای رویارویی با پی آمدهای این امتناع -هرچه که باشد- آماده است ".

این هر چه باشد یعنی بدبختی این ملت ، یعنی حرکت همان ماشین فرمان بریده در جاده ای در خلاف جهت که انتهای آن مشخص نیست.

دلشان را خوش کرده بودند که رئیس جمهور  متخب شده گفته گفتگوهایمان را به سه کشور اروپائی محدود نمی کنیم و با همه کشورها مذاکره می کنیم. دیدیم که پاکستان و هند و آفریقای جنوبی رای ممتنع دادند .فکر کردند چون قرار است لوله گاز ایران به پاکستان و هند برود آنها از تمام منافعشان در برابر ایران خواهند گذشت. اما غافل از اینکه آنها منافع مردم کشورشان را به پای تعصبات کور نخواهند ریخت.

حالا عده ای بانگ برآورده اند که این کار انگلیسیها بوده است و او بوده که باعث این قطعنامه شده است.  و خواستار اخراج سفیر انگلیس و قطع رابطه شده اند. فکر می کنند اگر قطع رابطه شود آنها برای برقراری آن التماس خواهند کرد.بقول دبیر شورای امنیت ملی این اول یک بازی سخت است.این کاملا درست است. بازی ای  شروع شده که طرف مقابل قواعد آنرا بخوبی می داند  و ما قواعد بد بازی کردن را بلد هستیم.

نمی دانم اینان چگونه از مردم هزینه می کنند و از آنان مایه می گذارند که نخواهند گذاشت دشمنان پیروز شوند و تا پای هر چیزی ایستاده اند. هم اکنون از رئیس جمهور گرفته تا سایر مقامات از بی اثر بودن شورای امنیت می گویند و اینکه تحریمی در کار نخواهد بود. واقعا مشاوران اینها چه کسانی هستند. دلشان به وتوی چین و روسیه در شورای امنیت خوش است.

به نظر من ،اگر پرونده ایران به شورای امنیت برود با فشار مضاعف آمریکا که یکه تاز آنجا ست رای ممتنع روسیه و چین را خواهد گرفت و پرونده تحریمی ایران را خواهد گشود که کلید بستنش در دست خود او خواهد بود .چرا؟ زیر رفع تحریم هم نیاز به مصوبه شورای امنیت خواهد داشت که آنجا دیگر آمریکا خواهد بود که وتو می کند و معلوم نیست چند سال این بازی را با ما ادامه دهد.براستی تحریم عراق 12 سال طول کشید. خوب مهره چینی کرده اند .

امادولتمردان جدید که با شعار تامین رفاه مردم بر سر کار آمده اند چون توان ایجاد رفاه را ندارند دنبال بهانه ای می گردند تا توجیه کننده ضعف و ناتوانی هایشان باشد. اما بازهم امیدوارم در لحظه های آخر تدبیری به خرج دهند و این گره را کور تر از این نکنند