ترکیه

اتحادیه اروپاتصویب کرد تا مذاکرات خود را با ترکیه به منظور پذیرفتن این کشور به جمع کشور های عضو این اتحادیه را آغاز کند.گرچه گفته می شود قبول این مذاکرات به معنی پذیرفته شدن ترکیه نیست و ممکن است حدود 10 سال هم  طول بکشد  ولی ترکیه از هم اکنون خود را اروپائی می داند.نخست وزیر ترکیه گفت 35 موضوع اصلی برای مذاکرات قرارداده شده است که مهمترین آنها تغییر نظام آموزشی ترکیه می باشد و موضوع دیگر به رسمیت شاحته شده قسمت یونانی نشین قبرس توسط ترکیه است. یونان خود عضو اتحادیه اروپائی است و اگر ترکیه از این کار سر باز زند به معنی وتوی عضویت او در این اتحادیه خواهد بود.مشکل عمده ترکیه در این عضویت اکثریت مسلمان آن می باشد اما دولت مسلمان جدید توسط اردغوان بعد از تجربه های نا موفق امثال نجم الدین اربکان توانسته است چهره دیگری از اسلام را به نمایش بگذارد که مطمئنابا این عضویت تعدیل بیشتری نیز پیدا خواهد کرد.ترکیه در راه به دست آوردن این امتیاز که نتیجه آن رفاه و آسایش و پیشرفت مردم آن خواهد بود بسیاری از مسائلی را که سالیان سال جزو خطوط قرمز خود به حساب می اورد زیر پا خواهد گذاشت. پذیرفتن قتل عام ارامنه در سال 1924 میلادی از جمله این موارد است.

اما ایران ، ایران هم به زودی همسایه اروپا خواهد شدو به این واسطه عمق عقب ماندگی ما بیشتر نمایان خواهد شد.ترکیه ای که تا 25 سال پیش ، آن زمان که ملت ما انقلاب کرد جزو فقیر ترین کشورهای منطقه بود الان با سرعتی شگفت، مرزهای ترقی و پیشرفت را می پیماید.شک نکنیدطی همین ده سال آینده  فاصله ای بسیارزیاد با آن پیدا خواهیم کرد.

چراکه دولتمردان ما که با شعار ایجاد رفاه برای مردم و آوردن پول نفت سر سفره ها بر سر کار  آمده اند در همین مدت نشان داده اند که گویا از رفاه معنی دیگری در ذهن دارند.با این حرکتهای لاکپشتی و آوردن دشمن تا پشت مرزها هیچ چشم اندازی را برای پیشرفت نباید متصور بود. پیشرفت در سایه آرامش و اعتماد حاصل می شود ، الان که این آقایان تمام فکر و ذکرشان شده ، به حاک مالیدن پوزه کشورهای قدرتمند ، دیگر چه امیدی به پیشرفت وجود دارد.

واقعا" فکر می کنید سند چشم انداز 20 ساله که بسیار روی ان مانور می دهند دردی از این مملکت دوا خواهد کرد؟به چشم یک نا امید به من ننگرید ! ادعا می کنند بر اساس این سند ، تا بیست سال دیگر ایران جزو قدرتمندترین کشور خاورمیانه خواهد بود . اما آیا تا آن روز ما بقی کشورهای خاور میانه بیکار می نشینند تا ما از آنها جلو بزنیم.مگر آنکه تا آن روز از خاورمیانه و کشورهای آن تعریف دیگری از دولتمردان خود بشنویم.