محبت مادر

مهربانى مادران چه منطقى دارد و چطور مى شود محاسبه اش کرد. حتى با کلمه بى در و پیکر عشق هم نمى توان تحلیل کرد که مادران چرا اینگونه محبت مى کنند و آن هم بى دریغ و بى چشمداشت. مى توان مطمئن بود که مادر مى تواند هر خطایى و گناهى که از فرزند سربزند به دیده لطف ببخشد و بیا مرزد. مى تواند محبت را به طرز یکسویه اى نثار کند و بى چشمى به سپاس بچه ها، خم به ابرو نیاورد و باز خنده اى لطف آگین کند و دست نوازشى بر سرشان بکشد. جالب اینجا است که زیر و زبر شدن هاى روزگار و ترک خوردن سنت و زلزله هاى مدرن هم نتوانسته مادر را قلب ماهیت کند

اگر مى شد دستگاهى ساخت تا جنس محبت را شناسایى کند و علتش را توضیح دهد، به محبت مادرانه که مى رسید حتماً دست ها را بالا مى برد و سینه اش مى سوخت و کارش را کنار مى گذاشت

جالب است که زنان بدسرشت نیز مادران مهرپرورى هستند و فرزندان تبهکار هم پیش مى آید که مادر دوست باشند. شاید رمز بهبود اوضاع جهان بسط مهر مادرى باشد. حسابش را بکنید که اگر اندکى از این محبت لایزال مادرانه نصیب دیگران و دیگران مى شد دنیا فانى نبود. آرزوى مادرانه شدن دنیا را باید داشت. این آرمانى ترین و واقع گرایانه ترین امیدهاست شاید.  « محمد رهبر»