یا صاحب الزمان

با همه ی لحن خوش آوایی ام

 دربدر کوچه ی تنهایی ام 

ای دو سه تا کوچه ز ما دورتر

 نغمه ی تو از همه پرشورتر 

کاش که این فاصله را کم کنی

محنت این غافله را کم کنی 

کاش که همسایه ی ما می شدی

مایه ی آسایه ی ما می شدی 

هر که به دیدار تو نائل شود

یک شبه حلال مسائل شود 

دوش مرا حال خوشی دست داد

سینه ی ما را عطشی دست داد 

نام تو بردم لبم آتش گرفت

شعله به دامان سیاوش گرفت 

نام تو آرامه ی جان منست

نامه ی تو خط امان منست 

ای نگهت خواستگه آفتاب

بر من ظلمت زده یک شب بتاب 

پرده برانداز ز چشم ترم

تا بتوانم به رخت بنگرم 

ای نفست یار و مددکار ما

کی و کجا وعده ی دیدار ما ؟