التماس دعا

گیرند همه روزه و من گیسویت
جویند همه هلال و من
ابرویت
از جمله ی این دوازده ماه
تمام
یک ماه مبارک است وآنهم
رویت

نظرات 4 + ارسال نظر
علیرضا قراباغی یکشنبه 2 مهر‌ماه سال 1385 ساعت 09:18 ب.ظ

سحر فکر می کردم از زاویه جنگ و صلح٬ ۴ جور آدم داریم:
۱- جنگ افروز و ظالم: حزب شیطان!
۲- کسانی که بر علیه دشمن و ستمگر دست به سلاح می برند: مسلم
۳- کسانی که از دشمن کینه به دل دارند ولی موقتا (مثلا در ماه حرام٬‌در رمضان) از جنگ پرهیز می کنند: مومن
۴- کسانی که همه را دوست دارند و سعی می کنند صلح و پیشرفت را به همه هدیه کنند: فردوسی (که بر مرگ دشمن هم گریه می کند) یا مادام کوری محبوب
هر کدام از این دسته ها٬‌یک مرحله بالاتر هستند. یعنی رمضان ما را یک مرحله بالاتر می برد٬‌می گوید از این سطح به قضایا نگاه کن و اگر از انتقام لذت می بری٬‌در این ماه٬ سلاح را زمین بگذار٬‌گرچه هنوز کینه را نمی توانی از خود دور کنی.
می بینی محبوب؟ مادام کوری تو به خدا نزدیک تر است!

محبوب دوشنبه 3 مهر‌ماه سال 1385 ساعت 07:52 ق.ظ

تبریک. طاعات و عبادات شما قبول درگاه حق.

علیرضا قراباغی دوشنبه 3 مهر‌ماه سال 1385 ساعت 04:52 ب.ظ

نمیدونم شعر مال کیه. ولی اگه مال خودم بود٬ بیت دومش رو اینجوری می نوشتم:
در جمله ی این دوازده ماه تمام
رویت نکنم مگر جمال رویت

محبوب دوشنبه 3 مهر‌ماه سال 1385 ساعت 05:19 ب.ظ

بسیار زیبا تمثیل فرمودید جناب قراباغی.امیدوارم برکات این ماه شامل حال همه و بخصوص ما خوانندگان این وبلاگ بشه.نویسنده که جای خود دارد :)

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد