منشی تلفنی

                                         

فکر می کنید اگر شعرای قدیم ما الان بودند و تلفن منشی دار داشتند .وقتی به منزلشان تلفن می زدید و نبودند چه می شنیدید؟

 در منزل حافظ:

رفته ام بیرون من از کاشانه خود غم مخور

تا مگر بینم رخ جانانه خود غم مخور 

بشنوی پاسخ زحافظ گر که بگذاری پیام

 آن زمان کو بازگردد خانه خود غم مخور

 در منزل سعدی:

 از آواز دل انگیز تو مستم

 نباشم خانه و شرمنده استم

به پیغام تو خواهم گفت پاسخ

فلک گر فرصتی دادی به دستم

در منزل خیام:

 این چرخ فلک عمر مرا داد به باد

ممنون توام که کرده ای از من یاد

رفتم سر کوچه منزل کوزه فروش

آیم چو به خانه پاسخت خواهم داد

 در منزل فردوسی:

 نمی باشم امروز اندر سرای

 که رسم ادب را بیارم بجای

به پیغامت ای دوست گویم جواب

چو فردا برآید بلند آفتاب

 در منزل مولانا:

 بهر سماع از خانه ام رفتم برون رقصان شوم

شوری برانگیزم به پا خندان شوم شادان شوم

می گو به من پیغام خود هم نمره و هم نام خود

فردا تو را پاسخ دهم جان تو را قربان شوم

 در منزل باباطاهر عریان:

 تیلیفون کِرده ای جانم فدایت

 الهی مو به قربونِ صدایت

چو از صحرا بیایم نازنینم

 فرستم پاسخی از دل برایت

در منزل سایر شعرا:

شرمنده از آنم که نباشم به سرایم

تا با تو سلامی و علیکی بنمایم

گر لطف کنی نمره و پیغام گذاری

پاسخ دهم ای دوست به محضی که بیایم