روز سقوط

دیروز ، یک نفر از برج آزادی بالا رفت و در حالیکه سه متر بیشتر نمانده بود تا به نوک برج برسه افتاد و مرد.حتی امداد گران برای او طناب هم پائین انداختند ولی او از کمک گرفتن و استفاده از آن سرباز زد.

آیااین شبیه حال و روز امروز ما نیست؟ما منظورم همین دولتمردان جدید است که به مردم وعده می دهند که یک قدم تا قله پیشرفت نمانده وخودشان را از استفاده از نظرات و هشدارهای کارشناسان بی نیاز می بینند و دیگران را حسودانی می پندارند که به رسیدن آنها به نوک قله پیشرفت حسادت می ورزند. اما کی باشد که آنها نیز دستانشان سست شود وجلوی چشمشان سیاه شود و سقوط را نیز تجربه کنند