یه مطلب کاملا وبلاگی

دیشب پشت در ماندم و بچه ها راهم ندادند گفتم ببین آخر عمری به چه روزی افتادیم باید خواهش کنی تا در را باز کنند. چون این روزها به شکل سرسام آوری سرم شلوغ است . فرصت فکر کردن در باره مطالب دیگر پیدا نمی کنم بخصوص که شخصی باشه.

بالاخره در را با کردند تازه فهمیدم یکسال دیگه از عمرم گذشته خودم خبر نداشتم حالا اونها می خواستند سوپ ریزم ! کنند همسر گرامی هم تزئینات را انجام داده بود به در و دیوار زنگوله منگوله آویزون کرده بود و از طرف خودش و دخترا کادو و کیک خریده بود .من هم از این بابت بسیار خوشحال بودم . عکس هم گرفتم اما چون حجمش بالا بود نشد که اینجا قرار بدم .اگر تونستم سایزش را کوچک کنم  این کار را می کنم.

برای یه بار هم که شده گفتیم از این مدلی بنویسیم ببینیم چی می شه. 

پ ن: بالاخره برای اولین بار از عکسهای خودم در وبلاگم استفاده کردم