طرح نفرت اجتماعی

شهر در امن امان است. اما ناباورانه است.کدام را باور کنیم.مهرورزی با مردم، پس این صحنه ها چیست.نکند مونتاژند یا کار دشمنان قسم خورده اند یا اینجا ایران نیست و اینها ما نیستیم ، ما نیستیم؟ ما نبودیم پس کی بود؟ راست می گویند آقایان مردم راضی اند درست است ما راضی هستیم به این کارها! رضایتمندی از این بیشتر؟ چه برسر ما آورند که همچنان تماشا گریم. باورتان و باورمان می شود که اینگونه با حیثیت مردم برخورد کنند.

گفتند چرا پلیس مردم را جریمه کند، ژست مهرورزانه گرفتند که این مردم لایق مهرورزی اند اما با چماق به صف زنان معترض ریختند،در همین میدان هفت تیر، حالا بار دیگر در همین میدان که مغازه های مانتو فروشی اش را ساماندهی کردند رهگذران را نیز به سامان رساندند.اگر در منطقه فلاح نیمه شب مراسم آفتابه گردانی راه می اندازند تا عربده جویان مزاحم نوامیس مردم را بی آبرو کنند در میدان هفت تیر خود صورت زنان را به خونشان رنگین می کنند تا اندکی روسریشان را جلو بکشند این کدام اسلام است این کدام مسلمانی است اما باور کنید اینجا ایران است .ایرانی که در شهرهایش  طرح نفرت اجتماعی اجرا می کنند

ما در این بی خاطره نسل سیاه

داغ بی حدو فراوان دیده‌ایم

ما تمام خاطرات خویش را

با غم و اندوه یکسان دیده‌ایم

ما دروغ و رنگ رؤیامان نبود

که در این ظلمت دوچندان دیده‌ایم

ما ز آزادی زحق ازآشتی

اندکی آن هم به زندان دیده‌ایم

ما گریزان از دروغ و از ریا

بر سر منبر چه نادان دیده‌ایم

ما که از فریاد ایران زنده‌ایم

کار را در دست دزدان دیده‌ایم

کاشکی کابوسمان،پایان شود

کاشکی کاخ ستم ویران شود

کاشکی در شام زشت جاهلان

خواب بی معنایمان پایان شود

کاشکی خون شقایق باز هم

در دل این لحظه‌هامان جا شود