رفته بودیم گل بچینیم...

 این روزها آژانسهای مسافرتی تورهای یکروزه ای راه می اندازند و گروهی از مردم را به بهانه گلابگیری راهی قمصر و نیاسر می کنند. بازدید کننده های محترم را تو خیابان اصلی قمصر و زیر آبشار نیاسر یه تاب می دهند وچهار تا دیگ جوشان و چهار تا کوزه گردن بلند در آب فرو رفته را نشانشان می دهند و خسته و کوفته بر می گردانند. در حالی که نهایت زیبائی و لطافت این برنامه در گل چینی آن است .آن هم صبح زود آن زمان که آفتاب بالا نیامده و هوای خشک آن محیط تف دیده قابل تحمل است. بودن در این گلستان پر گل و استشمام عطرگلها حال و هوائی است وصف نشدنی . گوئی گوشه ای از بهشت است اینجا. 

غنچه هائی که همین صبح تازه شکوفا شده اند.هنگامی که دست می بری تا این شاخه گل زیبا را از شاخه بچینی زنبوری را هم در حال نوشیدن شهد آن می بینی گوئی همه در این صبح زود آمده اند تا از این لحظات استفاده کنند و بهره ای ببرند. تیغهای ریز گل که به حکم اعتراض در انگشتان فرو می رود  نیز مانع چیدن آن نمی شود و بر جد و جهد خود اصرار می ورزیم و حاضر نیستیم حتی یک گل شکفته را بر شاخه باقی بگذاریم . کوله بار گلها را در گوشه ای خالی می کنیم این گلهای تازه شکفته در همین فاصله اندک آنچنان حرارتی را در میان خود ایجاد کرده اند شگفت انگیز، گوئی همه حال و هوای چیده شدنشان را برای دیگری با شور و حال حکایت کرده است.

هر بار که به اینجا می آیم و این چشم انداز را پس از طی کردن مسیری در حاشیه کوه در برابر خود می بینم حس خوشایندی دارم . آن باغ پر گل ،این منظره ،اون رودخانه همه و همه ...

و امان از بازگشت.

هر بار با خود می گویم یعنی می شه یه باره دیگه اینجارا ببینم.

شاید..