چهارشنبه همزمان با شهادت امیرالمومنین شبکه دو فیلم توبه نصوح محسن مخملباف را پخش کرد ، آنهم با اعلان قبلی و تاکید بر هنر نمائی فرج اله سلحشور و نه کارگردانی محسن مخملباف، علت اینکه چرا امروز با گذشت 26 سال تلویزیون این فیلم را مجددا پخش کرده نمی دانم در حالیکه تو همین سریالهای آبکی فعلی انواع و اقسام گناهان و مدلهای مختلف شیطان را به تصویر کشیده اند تا هشداری باشه برای مردم ، فقط مردم، که مواظب باشید دروغ نگوئید و اگر به مال وثروتی رسیدید دیگران را فراموش نکنید. حالا می خواستند با نمایش این فیلم سه دهه پیش که نمودی از فضای ایدئولوژیکی آن زمان بود، چه چیزی را به مردم حالی کنند نمی دانم.
با دیدن آن، سال 60 را بخاطر آوردم که تو سالن مسجد فاطمیه با بروبچه های دیگه پای دستگاه آپارت نشستیم و این فیلم را تماشا کردیم. خاطرم میاد دم در مسجد اطلاعیه تشکیل کلاسهای ایدئولوژیک نصب شده بود که نمی تونستم درست این کلمه را بخوانم ، در آن فضا محسن مخملباف چنین فیلمی را ساخت، الان محسن خان مخملباف در وادی دیگری سیر می کنه و فیلمهائی می سازه که نه تنها خودشان بلکه اسمشان را هم نمیشه تو این مملکت به زبان آورد. صحنه هائی را خلق می کنه که در کنار صحنه های فیلم توبه نصوح مصداق بهشت و جهنم است. آیا خود مخملباف هم از گذشته اش توبه کرده؟ البته او 8 سال پس از همین فیلم توبه کرد اون موقع که نوبت عاشقی و شبهای زاینده رود را ساخت. الان او در حال گذراندن سیرو سلوک عرفانی خویش در این وادی است.
البته این فیلم و بیشتر نامش یه خاطره دیگر را هم بیادم آورد و آن روایت قصه توبه نصوح مولانا در مثنوی معنوی توسط استاد ادبیات مان بود. چه با آب و تاب آن را بر زبان راند که باعث شد برخی از کلاس بیرون بروند و فردایش غائله ای بین برخی دانشجوها بوجود آمد و آقایان متهم به بی غیرتی شدند. یادش بخیر
سلام خان داداش .
کم ژیدایی! چند شبی هست که برای خوندن مطلب میم ولی چیز تازه ای ننوشتی . اینجوری که نمیشه ! وقتی کسی رو معتاد می کنی باید موادشو تامین کنی ...